DEM...

Mutfak camindan suzulen sabah gunesi ,yuzune vuruyordu
Farkinda degildin seni izledigimin ,anne
Tatli bir telas icindeydin,yine ...
Kizarmis ekmek kokulari arasinda , senin kokun agir basiyordu ...
Sarildim sana arkadan,optum o mis kokulu yanagindan..
Gunaydin demeden ,gununu aydin etmek istedim bu sabah anne...
Kaynayan caydanligin fokurtusu bitirdi bu doyumsuz beraberligi..
Telas icinde kostun ona , beni birakip aniden....
Cay demini tam almisti senin elinden belki...
Ama ben tam demlenememistim be annem.....
Ogun bugundur demini alamamis cay gibiyim..
Icenin agzinda buruk bir tat birakiyorum ...
Keske o gun, o cay demsiz kalsaydi da....
Benim yuregimin demini tam verseydin be annem....
Annem ,cay icmez oldum o gun den beri...
Aci kahveler de aradim hep o tatli muhabbetini...